PodstawÄ do wystawienia świadectwa jest takiej jak charakterystyka energetyczna budynku, określona w dokumentacji technicznej lub dla budynku istniejÄcego, a jeśli nie ma dla niego dokumentacji technicznej określana w wyniku inwentaryzacji techniczno-budowlanej. KoniecznośÄ dokonania inwentaryzacji może wpłynÄÄ na wzrost kosztów wykonania certyfikatu.
Zapotrzebowanie na energiÄ w zostaje wyrażane poprzez roczne zapotrzebowanie na nieodnawialna energiÄ pierwotnÄ EP i poprzez zapotrzebowanie na energiÄ końcowÄ. Wartości te sÄ określone obliczeniowo na podstawie jednolitej metodologii.
Obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialnÄ energiÄ pierwotnÄ EP zależy miÄdzy innymi od powierzchni użytkowej budynku, liczby użytkowników lub mieszkańców, rodzaju konstrukcji budynku, osłony budynku, rodzaju ogrzewania, zainstalowanych instalacji grzewczej, wentylacyjnej i chłodzenia.
Zapotrzebowanie na energiÄ końcowÄ określa roczna ilośÄ energii dla ogrzewania (ewentualnie chłodzenia), wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej. Jest ona ustalana dla standardowych warunków klimatycznych i standardowych warunków użytkowania i jest miarÄ efektywności energetycznej budynku i jego techniki instalacyjnej.
Świadectwo charakterystyki energetycznej ważne jest co do zasady 10 lat od dnia jego wystawienia. Jeżeli jednak w tym okresie ulegnÄ zmianie okoliczności ważne dla wyliczeń stanowiÄcych podstawÄ jego wystawienia (np. sposób ogrzewania pomieszczeń), świadectwo straci ważnośÄ przed upływem wyżej wymienionego okresu.
Zgodnie z RozporzÄdzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadaÄ budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.), wypełnienie warunków ustalonych w tym akcie prawnym jest wymagane tylko dla budynku nowego lub przebudowanego.